شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 7514

فصل گل می‌گذرد بی‌قدح و جام مباش / غنچه منشین گره خاطر ایام مباش

شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت / چشم‌دریده ادب نگاه ندارد

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی / دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

سحر چون خسرو خاور عَلَم بر کوهساران زد / به دست مرحمت یارم در امیدواران زد

خوشا فصل گل و عهد جوانی/ خصوص آغاز صبح زندگانی

ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش/ پیرانه‌سر مکن هنری ننگ و نام را

پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا برکشند/ منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود

ز چشمم لعل رمانی چو می‌خندند می‌بارند/ ز رویم راز پنهانی چو می‌بینند می‌خوانند

پر می‌زند از شوق لبش طوطی جانم / آری چه کنم چون شکرستان من آن‌جاست

جایی که عروسان چمن جلوه نمایند / گل را چه محل چون که گلستان من آن‌جاست

نافه را از کمند تو دل در گره / لعل را از عقیق تو خون در جگر

مرغان چمن باز چو من عاشق و مست‌اند / کان نرگس مست و گل خندان من آن‌جاست