شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 6: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 5019

ﺗﺎ ﺧﻂ ﺳﺒﺰ ﺗﻮ از ﻃﺮف ﺑﻨﺎﮔﻮش دﻣﻴﺪ                 از ﭘﻲ ﺷﺎم ﺳﻴﺎﻫﻢ ﺳﺤﺮى ﭘﻴﺪا ﻧﻴﺴﺖ

ﻫﺮ ﻛﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﻧﮕﺮد زﻟﻒ و ﺧﻂ او ﮔﻮﻳﺪ                  در ﺑﺮ دﻳﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن زره داوود اﺳﺖ

در ﭼﻤﻦ ﺑﺎد ﺑﻬﺎرى ز ﻛﻨﺎر ﮔﻞ و ﺳﺮو                ﺑﻪ ﻫﻮادارى آن ﻋﺎرض و ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ

ﻫﻴﭻ از ﻟﺐ و ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﺘﻮان ﻛﺮد              ﻳﺎ رب ﭼﻪ ﻧﻬﺎدﻧﺪ در اﻳﻦ ﺷﻜﺮ و ﺑﺎدام

دهان غنچه‌لب و روی چون گلستانت / بهاروار چو گل سر به سر جهان خوش کرد (لف و نشر، تشبیه)

گمان مبر که ز خاطر کنم فراموشت / ز پیش می‌روی اما نمی‌روی از یاد (تلمیح، تضاد)

می‌توان یک عمر پوشیدن که باشد تازه‌رو / کسوت عریان‌تنی را تار و پود دیگر است (مراعات نظیر، تناقض)

به صحن باغ و طرف راغ و زیر سرو و پای جو / بزن گام و بجو کام و بخور جام و بکش ساغر (تناقض، لف و نشر)

آخر برای دیده بی‌خواب ما چو شمع / افسانه شد صدای خموش شکست رنگ

طمع در آن لب شیرین نکردنم اولی / ولی چگونه مگس از پی شکر نرود

زان سوی بحر آتش گر خوانیم به لطف / رفتن به روی آتشم از آب خوشتر است

جامه فتحی چو گرد عجز نتوان یافتن / پیکر موج از شکست خویش جوشن می‌شود