شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس چهارم

1-

عیّن الخطأ :

إنّک إنسان مؤدّب فلاتقل کلاماً یؤذی الآخرین! : تو انسان مودّبی هستی پس سخنی را که دیگران را آزار میدهد مگو!

أنت أکبر عالم قد تعرّفت علیه طول حیاتی! : تو بزرگترین دانشمندی هستی که در طول زندگی ام با او آشنا شده ام!

کن انساناً متواضعاً تعمرْ فی قلبک الحکمة! : انسان متواضعی باش که در قلبت حکمت آباد گردد!

أنصحک بقراءة کتاب یقوّی ارادتک فی الحیاة! : تو را نصیحت می کنم به خواندن کتابی که اراده ات را تقویت می کند!

2-

عیّن جملة وصفیّة یمکن أن تترجم إلی المضارع الالتزاميّ :

أرجو ألّا تشغل نفسک بأمور لا تغفلک عمّا یجب أن تفعل، یا ولدي!

شاهدت غاباتٍ في طریق السّفر إلی مازندران أعجبني جمالها کثیراً!

وجدت في القرآن الکریم آیاتٍ رائعةً تتحدّث عن أسرارٍ ما کنت أعرفها!

إنّ ربّنا بعث إلینا رُسلاً یهدون النّاس إلی الصّراط المستقیم و الدّین الحقّ!

3-

«التكلّم على قدر عقول النّاس و بكلام ليّن هو من الآداب الواجبة على كلّ إنسان يريد أن
يُقنِع الآخرين» عیّن الصحیح:

سخن گفتن به اندازه عقل‌هاى مردم و با كلامى نرم، از آداب واجب بر هر انسانى است كه
می‌خواهد ديگران را قانع سازد!

صحبت كردن بر حسب عقل‌هاى مردم با سخنى نرم، از آدابى به شمار می‌رود كه بر همه
انسان‌هايى كه می‌خواهند ديگران را قانع سازند، ضرورى است!

از جمله آدابى كه واجب است بر هر انسانى كه می‌خواهد ديگران قانع شوند، همان صحبت
كردن به اندازه عقل‌هاى مردم با كلامى نرم است!

سخن گفتن به اندازه عقل‌هاى مردم و با كلام نرم، از آداب واجب بر هر انسانى است كه
می‌خواهد ديگران را قانع كند!

4- عیّن الخطأ فِي التّرجمة:

أبحثُ عَن طبیبٍ یُنقِذني مِن هذا المرض!: به دنبال پزشکی می‌گردم که مرا از این بیماری نجات بدهد.

أقفو إنساناً یَقولُ قولاً سدیداً: از انسانی که استوار سخن می‌گوید پیروی می‌کنم.

وَقَفَ رجُلٌ أمام السّقراط یفتخرُ بملابسه الجمیلۀ: مردی مقابل سقراط ایستاد که به لباس‌های زیبای خود فخرفروشی می‌کرد.

هَل شاهدتَ سنجاباً یَصعَدُ عَن الأشجار المرتفعة؟: آیا سنجابی را که از درختان بلند بالا می‌رود، دیدی؟

5- لا یَظلمِ الإنسان أحداً کما لا یحبّ أن یُظلَم و لیُحسن الآخرین کما یحبّ أن یُحسَن إلیه:

انسان به کسی ظلم نمی‌کند، همان‌گونه که دوست ندارد، احدی به او ظلم کند و به دیگران نیکی می‌کند، همان‌گونه که دوست دارد، دیگران نیز به او نیکی کنند!

انسان نباید به کسی ستم کند، چنان‌که دوست ندارد به او ستم شود و به دیگران باید نیکی کند، چنان که دوست دارد به او نیکی شود!

انسان هرگز به کسی ستم نمی‌کند، چون خود دوست ندارد که ستمدیده شود و همیشه به دیگران نیکی می‌کند، چون خود دوست دارد که به او نیکی شود!

همان‌طور که انسان ظلم و ستم را دوست ندارد، نباید به احدی نیز ظلم کند و همان‌طور که عاشق نیکی و احسان است، باید به دیگران نیز احسان کند!

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس چهارم | آزمون شماره 414