شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 3663

نظری به لشکری کن که هزار خون بریزی/ به خلاف تیغ هندی که تو در نیام داری

عیب پاکان زود بر مردم هویدا می‌شود/ موی اندر شیر خالص زود پیدا می‌شود

دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست/ جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

بی‌کمالی‌های انسان از سخن پیدا شود/ پستهٔ بی‌مغز چون لب واکند رسوا شود

هرگاه طبع اشرف آن حضرت قابل اتمام این نسخه شریفه باشد، در هنگام مجال، داستان به دادستان به معرض عرض درآورد.

اول شرفی که خاک آدم را بود این بود که به چندین رسول به حضرتش می‌خواندند و او نمی‌آمد.

 حضرت ولایت‌ مرتبت، هدایت منقبت، ارشاد پناه، افاضت دستگاه از دنیای فانی به جهان جاودانی انتقال نمود.

 پادشاه، او را در معرض یرغو و خطاب و عتاب درآورده، مؤاخذه می‌نمود.

عشق دریایی کرانه ناپدید/ کی توان کردن شنا ای هوشمند

گویند روی سرخ تو، سعدی که زرد کرد؟/ اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم

هرگز نمیرد آن‌که دلش زنده شد به عشق/ ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما

دل هرکه صید کردی نکشد سر از کمندت/ نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت

در بیت دوم واژه‌ای وجود دارد که در معنای مجازی به‌کار رفته است.

ضرب‌المثل‌ها و الفاظ محاوره در آن دیده می‌شود.

دارای استعاره‌های رنگین و خیال‌انگیز و سرشار از ابهام است.

وزن شعر «فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن» است.