شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 8022

«فَهُوَ حَسبُهُ» - به خدا پناه می‌آورند روی به درگاه او دارند.

«وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم» - به خدا پناه می‌آورند و روی به درگاه او دارند.

«فَهُوَ حَسبُهُ» - بیشتر به خدا عشق می‌ورزند و با او انس می‌گیرند.

«وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم» - بیشتر به خدا عشق می‌ورزند و با او انس می‌گیرند. 

محبت به خدا- «فَبما رَحمَةٍ مِنَ اللهِ لنتَ لَهُم وَ لَو کُنتَ فَظّاً غَلیظَ القَلبِ ...»

توکل بر خدا - «فَبما رَحمَةٍ مِنَ اللهِ لنتَ لَهُم وَ لَو کُنتَ فَظّاً غَلیظَ القَلبِ ...»

محبت به خدا- «وَ مِنَ النّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دونِ اللهِ انداداً ...»

توکل بر خدا - «وَ مِنَ النّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دونِ اللهِ انداداً ...»

انسان متوکل در کارهای خویش بر خدا توکل می‌کند و ابتدا همة کارهایش را به او می‌سپارد.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد، یعنی فکر و اندیشة خود را به‌کار گیرد.

ابزار و اسباب بنابر علم الهی برای انسان مهیا شده است و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و واقعاً او را تکیه‌گاه خود ببیند.

به جای پناه بردن به دیگری با نیت خالص به خدا پناه آورند.

به جای غفلت از خدا و آخرت، به کار و تلاش در عبادت بپردازند.

به جای دعا، مسئولیت خود را انجام دهند و تنبلی نکنند.

به جای تکرار گناه، از آن بازگشته و عمل صالح انجام دهند.

به خدا اعتماد نموده و کار و نتیجه‌اش را به خداوند واگذار کند.

کارها به خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است سپرده شود.

در عین عمل به وظیفه و انجام صحیح مسئولیت به خدا توکل نماید.

بداند که گاهی چیزهایی را به نفع خود می‌پنداریم در حالی که به ضرر ماست.