شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 14478

هرکس که نهد پای بر آن خاک سرِ کو / ذکرش همه این است که گم‌گشته دلم کو

 شب‌ها به بزم مدعی ای بی‌مروت جا مکن / آرام جان او مشو، آزار جان ما مکن 

ز صحن این چمن آن سرو‌قامت را تمنّا کن / به زیر سایه‌اش بنشین، قیامت را تماشا کن

گفتا برون شدی به تماشای ماه نو / از ماه ابروان منت شرم باد رو

سلسله‌ موی دوست، حلقه دام بلاست / هر که در این حلقه نیست، فارغ از این ماجراست

چه باید نازش و نالش بر اقبالی و ادباری / که تا بر هم زنی دیده، نه این بینی نه آن بینی

برو ای گدای مسکین در خانه علی زن / که نگین پادشاهی دَهَد از کَرَم گدا را

گفتم به نیرنگ و فسون،‌ پنهان کنم ریش درون / پنهان نمی‌ماند که خون بر آستانم می‌رود