شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 6: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 3924

عشق کو تا گرم سازد این دل رنجور را / در حریم سینه افروزد چراغ طور را

فریب خال گندم‌گون او خوردم ندانستم / که خواهد ساختن این نقطه بی‌پرگار عاشق را

نیست ممکن، نکند صحبت نیکان تأثیر / گل به خورشید رسانید سر شبنم را

پا منه بیرون ز حدّ خویش تا بینا شوی / نیست حاجت با عصا در خانه خود کور را

خم ها همه در جوش و خروشند ز مستی        وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم        با دوست بگوییم که او محرم راز است

در کعبه کوی تو هر آن کس که بیاید        از قبله ابروی تو در عین نماز است

شرح شکن زلف خم اندر خم جانان      کوته نتوان کرد که این قصه دراز است

ما دماغ خشک را از باده گلشن کرده ایم      بارها این شمع را از آب روشن کرده ایم

رتبه ما خاکساران را به چشم کم مبین        خاک‌ها ز افتادگی در چشم دشمن کرده‌ ایم

جوهر شمشیر را در پیچ و تاب آورده است     جامه فتحی که ما از زخم بر تن کرده‌ ایم

از فروع داغ ما چشم سمندر خیره است    ما چراغ خود ز روی گرم روشن کرده ایم