شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - علوم و فنون ادبی 2 | آزمون شماره 7671

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی/ به صد دفتر نشاید گفت حسب الحال مشتاقی

ز اندازه بیرون تشنه‌‌ام ساقی بیار آن آب را/ اول مرا سیراب کن وآن‌‌‌گه بده اصحاب را

جهان از بدی‌ها بشویم به رای/ پس آنگه کنم درگهی گرد پای

ای ساربان آهسته ران کارام جانم می‌‌رود/ وآن دل که با خود داشتم با دل‌‌ستانم می‌رود

نرگس بیمار تو ، گشته پرستار من/ تا چه کند این طبیب، با دل بیمار من

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد/ ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد 

وقتی در آبی تا میان دستی و پایی می‌زنم/ اکنون همان پنداشتم دریای بی‌پایاب را 

آتش رخسار گل خرمن بلبل بسوخت/ چهره خندان شمع آفت پروانه شد 

دوش گفتا ز تیرگی شب من / زلف حور است و رای اهریمن 

اگر عاقل بود داند که مجنون صبر نتواند / شتر جایی بخواباند که لیلی را بود منزل 

گل ز شبنم نتوانست عرق کردن خشک / بس که در کوی تو بازار تماشا گرم است

چو نامردم آواز مردم شنید / میان خطر جای بودن ندید 

گر چه نرگس برنمی‌دارد نظر از پیش پا / زیر پای خود نبیند نرگس جادوی تو

ای دو لب تو گل و دو رخسار تو گل / مل ده بر گل که خوش بود بر گل، مل

سر معشوق داری سر درانداز / که عاشق زحمت سر برنتابد

خبرش ز رشک جان‌ها نرسد به ماه و اختر / که چو ماه او برآید بگدازد آسمان‌ها