شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 20081

کی بُود کاین درد را درمان کنی/ کی بُود کاین رنج را آسان کنی 

چه کرده‌ام که دلم از فراق خون کردی/ چه اوفتاد که درد دلم فزون کردی 

چو دودین آتشی کابش به روی اندر زنی ناگه/ چو چشم بی دلی کز دیدن دلبر شود بینا

هوای روشن از رنگش مغبّر گشت و شد تیره/ چو جان کافر کشته ز تیغ خسرو والا 

نقاب خفا از جبین مبین صفات جلال و سمات جلال او به بنان بیان نتوان گشود.

هر حرفی چراغی است از نور اعظم افروخته، آفتابی است از مشرق حقیقت طالع گشته، و به آسمان غیرت ترقی گرفته.

اگر به پیرانه سر بازآیی همه مملکت را به حرمت بیاراییم، و اگر به عنفوان شباب حدیث ما گویی فردا به رستاخیز، تو را در پناه خود گیریم.

نه به عیب رسمیان آلوده، نه به مقام دون‌همتان فروآمده، نه رقم دوستی اغیار بر ایشان کشیده، نه داغ اسباب بر ایشان نهاده.