شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 2822

نخست از عشق او زادم به آخر دل بدو دادم / چو میوه زاید از شاخی از آن شاخ اندر آویزد

چو آمد روی مه‌رویم چه باشد جان که جان باشد / چو دیدی روز روشن را چه جای پاسبان باشد

تو از نقصان و از بیشی نگویی چند اندیشی / درآ در دین بی‌خویشی که بس بی‌خویش خویشانند

دگرباره جهان پر شد ز بانگ صور اسرافیل / امین غیب پیدا شد که جان را زاد و بود آمد

رقصیدن سرو و حالت گل                                        بی صوت هزار خوش نباشد

این مطرب از کجاست که ساز عراق ساخت                 و آهنگ بازگشت به راه حجاز کرد

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست         از بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست

آن که غم جهان خورد کی خورد از حیات بر                 پس توغم جهان مخور تاز حیات برخوری

 شبان وادی ایمن گهی رسد به مراد / که چند سال به جان خدمت شعیب کند

 نماند تیری در ترکش قضا که فلک / سوی دلم به سر انگشت امتحان نگشود

 بربند لب هم‌چون صدف مستی میا در پیش صف / تا بازآیند این طرف از غیب هشیاران ما

 زندگی تازه ببین بعد از این / چند از این زندگی سرسری؟