شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 4: سبک‌شناسی قرن‌های دوازدهم و سیزدهم (دوره‌ی بازگشت و بیداری) | آزمون شماره 2184

شاعرانی همچون ادیب الممالک فراهانی و بهار به قالب‌هایی همچون قصیده و مثنوی توجه بیشتری داشتند.

شاعرانی همچون میرزادۀ عشقی، نوآوری‌هایی در عرصۀ تخیل پدید آوردند.

گروهی که به زبان مردم کوچه بازار شعر می‌سرودند و به سرودن ترانه و پایبندی به موسیقی و عروض، التزام و رغبت داستند.

شاعرانی که به زبان مردم عادی شعر می‌گفتند، شعر را وسیله‌ای برای بیان مقاصد خود می‌دانستند.

گرایش به قالب‌های کم‌کاربرد یا نوین به‌تدریج زمینه را برای ظهور شعر نو فراهم کرد. 

از نظر موسیقی و عروض نیز گروه سنت‌گرا بسیار پایبند به سنت‌های ادبی بودند و شعر را وسیله‌ای برای بیان مقصود می‌دانستند. 

شاعران این دوره گاه با تأثیرپذیری از اوضاع اجتماع، نوآوری‌هایی در عرصه تخیل پدید آوردند. نمونۀ این تخیلات را در پاره‌ای از اشعار میرزادۀ عشقی می‌توان دید.

شاعرانی که به زبان مردم کوچه و بازار شعر می‌گفتند، به قالب‌هایی مثل مستزاد و چهارپاره رغبت بیشتری داشتند.

ترسم که خانه‌ات شود ای محتشم خراب / از سیل اشک دیده گریان کارگر

نیستی در فکر آزادی از این جسم گران / دامن خود برنیاری زین ته دیوار حیف

زنان کشور ما زنده‌اند و در کفن‌اند / که این اصول سیه‌بختی، از سیه‌رختی است

ذوق بشریت را این عشق کهن گم کرد / عشقی نو و فکری نو اندر بشر اندازید