شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس پانزدهم : کبوتر طوقدار | آزمون شماره 1848

چون تو خورشیدي نتابیده است در ایوان حُسن/ذرّه اي چون من نرقصیده است در میدان عشق

شب فراق که داند که تا سحر چند است/مگر کسی که به زندان عشق در بند است

سوزن فکرت شکست رشتۀ طاقت گسیخت/ بس که ز نو دوختم چاك گریبان دل

آشفته سخن چو زلف جانان خوشتر/ چون کار جهان بی سروسامان خوشتر

دارد ز خدا خواهش جنات نعیم/زاهد به ثواب و من به امید عظیم

تا کی ز تو من عذاب بینم؟/گر صلح کنی صواب بینم

حدیث غیر تو کردن ثواب می پنداشت/ ببخش چون گنه من خطای اندیشه

ای بزرگی که رای روشن تو /همه کار صواب فرماید

ریاحین: گل‌های خوشبو/ جال: ظرفی از پشم بافته/ حبّه: دانه/ گرازان: جلوه‌کنان

وقیعت: بدگویی/ تکفّل: برعهده گرفتن/ گشن: گلشن/ مطاوعه: فرمان‌برداری

تخلّص: رهایی یافتن/ دها: هوشمند/ زه‌آب: چشمه/ معونت: مدد کردن

ثقت: اعتماد ‌کردن/ تگ: دویدن/ موالات: پیروی کردن/ ورطه: دشواری

آن خسرو عادل ، همت بر آن مقصور گردانید که آن را ببیند و فرمود که مردی هنرمند باید طلبید که زبان پارسی و هندو داند.
 

 اهمال جانب من جایز نشمری و از ضمیر بدان رخصت نیابی. 
 

پسران بازرگان عظت پدر بشنودند و منافع آن نيكو بشناخت.
 

بباید دانست که ایزد تعالی هر کار را سببی نهاده است و هر سبب را علتی و هر علت را موضعی و مدتی.