شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یکم : تاریخ ادبیات فارسی در قرن‌های 7 و 8 و 9 | آزمون شماره 8534

هنرمندان، قرآن کریم و شاهنامه فردوسی را به خط خوش نگاشتند و با تصویری زیبا آراستند.

زبان شعر جز در سروده‌های شاعران شاخص مانند خواجو و حافظ، به سستی گرایید.

عراق عجم و مهمتر از آن شهر شیراز همچنان در حکم مرکز ادبی این عصر به شمار می‌رفت.

قلمرو بالندگی زبان و فرهنگ فارسی نیز عرصه وسیعی یافت، به طوری که از شبه قاره تا آسیای صغیر، بسیاری به این زبان سخن می‌گفتند.

در عهد بازماندگان تیمور، تاریخ‌نویسی به همان اسلوب پیچیده رواج یافت و ادبیات رونقی تازه گرفت.

شاهرخ، شهر هرات را مرکز فرماندهی خود قرار داد و در زمان پسرش، بایسنقرمیرزا، قرآن کریم را به خطّ خوش نگاشتند.

تیموریان تقریباً از نیمۀ دوم قرن هشتم تا اوایل قرن دهم در ایران حکومت کردند.

در عهد تیموریان هنرهایی چون مینیاتور، معماری و تذهیب رواج یافت.

رشد و گسترش زبان و ادب فارسی در سرزمین‌های اطراف متوقف شد.

قالب غزل به‌دلیل نابود شدن دربارهای ادب‌دوست، از رونق افتاد.

زبان شعر، جز در سروده‌های شاعران شاخصی چون حافظ به سستی گرایید.

اصفهان،‌ مرکز ادبی در قرن هشتم هجری به‌شمار می‌رفت.

نجم دایه، جامی، عبید زاکانی، سلمان ساوجی

جامی، شمس قیس رازی، فخرالدین عراقی، سلمان ساوجی

خواجوی کرمانی، نجم‌الدین رازی، سلمان ساوجی، خواجوی کرمانی

جامی، فخرالدین عراقی، سلمان ساوجی، عبید زاکانی