شرکت در آزمون آنلاین زيست‌شناسي 3 - زيست‌شناسي 3 | آزمون شماره 2096

الکترون(ها) را از ترکیبی دیگر دریافت کرده و به بخش بعدی زنجیرۀ انتقال الکترون و یا +NADP منتقل می‌کند.

در تماس با فسفولیپیدهای غشا قرار داشته و به جابه جایی نوعی یون تک اتمی از عرض غشای این سامانه‌ها می‌پردازد.

توانایی زیادی در افزایش شیب‌غلظت پروتون‌ها در دو سوی نوعی غشای فسفولیپیدی به‌وسیلۀ پمپ کردن را دارد.

توانایی مصرف انرژی‌زیستی در فرایندی مشابه با فرایند عبور اغلب آمینواسید‌ها از عرض غشای یاخته‌های پرز رودۀ باریک دارد.

میل اتصال پروتئین مهارکننده به توالی اپراتور نسبت به لاکتوز بیش‌تر است.

به منظور روشن شدن گروهی از ژن‌ها، باید مالتوز به آنزیم رنابسپاراز متصل شود.

حضور لاکتوز در محیط می‌تواند موجب تولید سه رنای پیک مربوط به تجزیه لاکتوز از روی ژن‌ها شود.

اتصال فعال‌کننده به جایگاه خود در دنا، زودتر از اتصال رنابسپاراز (RNA پلی‌مراز) به توالی راه‌انداز رخ می‌دهد.

همانند سبزدیسه موجود در همه این یاخته‌ها، می‌تواند مواد رنگی نیز ذخیره کند.

برخلاف گیاهان چوبی، در گیاهان علفی باعث استوار ماندن اندام‌های غیرچوبی می‌شود.

با ذخیره پروتئین‌های ورودی ازطریق پلاسمودسم‌ها به یاخته، فشار تورژسانس یاخته را افزایش می‌دهد.

با ذخیره آنتوسیانین همواره ژن‌نمودهای گیاه را نسبت به رخ‌نمودهای آن، متنوع‌تر می‌کند.

« ب» _ NADPH  و ATP توسط یک اسید 3 کربنی در چرخۀ کالوین مصرف می‌شوند.

« ب» _ سطح انرژي الکترون‌هاي P700 به کمک انرژي نور خورشید افزایش می‌یابد.

«الف» _ اولین ترکیب حاصل از تثبیت کربن د ياکسید درون میانبرگ تولید می شود. 

«الف» - گیاه در غیاب اکسیژن فاقد توانایی تولید مولکول‌هاي پر انرژي است.