شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 2293

سرو فرازنده از قیام تو بی پا/ مهر فروزنده از جمال تو زایل

برگ بی‌برگی بود ما را نوال / مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

نظری به حال من کن چو قدح به دست گیری/ گذری به خاک جم کن چو به دست جام داری

گشت فراق و وصل تو مرگ و بقای عاشقان/ کشتی و زنده ساختی ای تو خدای عاشقان

ای منور به تو نجوم جلال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

بوستانی است صدر تو ز نعیم/ و آسمانی است قدر تو ز جلال

خدمت تو معوّل دولت/ حضرت تو مقبّل اقبال

شد مزیّن به تو مقام و محل/ شد مزیّن به تو حرام و حلال

چهار

سه

یک

دو

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود/ جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند 

ز گرز تو خورشید بریان شود/ ز تیغ تو بهرام گریان شود 

صفای صفوت رویت بریخت آب بهار/ هوای جنت کویت ببیخت مشک تتار 

دلبر که جان فرسود از او، کام دلم نگشود از او/ نومید نتوان بود از او، باشد که دلداری کند

در اصطلاح ادبی، یکسانی کلمات مصراعی با مصراع دیگر یا جمله‌ای با جمله دیگر از نظر وزنی و حروف آخر.

دو بیت یا جمله که واژه‌های آنها از نظر «وزن» و «حرف پایانی» کاملاً یکسان باشند.

اگر در یک جمله دو واژه همآوا به کار رود اما معنای متفاوت داشته باشد، ترصیع نام دارد.

موازنه‌ای که همۀ سجع‌های آن متوازی باشد.