شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 7194

به نام کردگار هفت افلاک/ که پیدا کرد آدم از کفی خاک 

الهی فضل خود را یار ما کن/ ز رحمت یک نظر در کار ما کن 

سرّ عشقت کس تواند گفت؟ نی/ دُرّ وصفت کس تواند سُفت؟ نی 

زهی گویا ز تو کام و زبانم/ تویی هم آشکارا هم نهانم 

در اصطلاح ادبی، یکسانی کلمات مصراعی با مصراع دیگر یا جمله‌ای با جمله دیگر از نظر وزنی و حروف آخر.

دو بیت یا جمله که واژه‌های آنها از نظر «وزن» و «حرف پایانی» کاملاً یکسان باشند.

اگر در یک جمله دو واژه همآوا به کار رود اما معنای متفاوت داشته باشد، ترصیع نام دارد.

موازنه‌ای که همۀ سجع‌های آن متوازی باشد.

تیر بلای او را جز دل هدف نباشد/ تیغ جفای او را جز جان سپر نباشد

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت/ چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت

هم حرکاتش متناسب به هم/ هم خطواتش متقارب به هم

اندر آ ای اصل اصل شادمانی شاد باش/ اندر آ ای آب آب زندگانی شاد باش

تن بفرسود چند از این محنت / جان بپالود چند از این آزار

گوهر خود را هویدا کن، کمال این است و بس / خویش را در خویش پیدا کن، کمال این است و بس

داد من و بیداد تو آخر تا کی؟ / عذر من و آزار تو آخر تا چند؟

زندگی از گرمی ذکر است و بس / حرّیت از عفّت فکر است و بس