شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس شانزدهم: خسرو | آزمون شماره 11642

نتوان ز سرم برد هوای دم تیغت / این غنچه گره بسته امید نسیم است 

جز کاهش جان نیست ز هم صحبت سرکش / گریان بود آن موم که با شعله ندیم است 

بر صاف ضمیران بود آشوب حوادث / صد موج کشاکش به سر درّ یتیم است 

بی رنگی گلشن نشود همسفر گل / آیینه ز خود می رود و جلوه مقیم است 

هرکه واقف گشت از اسرار یار / اندر این میدان بود او مرد کار 

این جهان از جهل و نادانی پر است / هرکه دور از جهل باشد او بِرَست

چند گویم از تو از اسرار دل / پای بیرون کش از این گرداب گل

فکر حال خویش کن درویش شو / پیش اهل الله کن خود را گرو

چشم بگشای و به خود باز آی، هان/ که تویی نیز از شمار زندگان

اندکی آسوده شو بخرام شاد/ چند خواهی عمر را بر باد داد

مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام/ خیر مقدم چه خبر دوست کجا یار کدام

ای دریغا روزگارم شد سیاه/ آه از این عشق قَوی پی آه! آه!

مسند ـ نهاد ـ مضاف‌الیه                    

نهاد ـ نهاد ـ مفعول

مفعول ـ نهاد ـ مفعول                      

مضاف‌الیه ـ نهاد ـ متمم