شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس پنجم : پایه های آوایی همسان (1) | آزمون شماره 9314

اندر آن ساعت که بر پشتِ صبا بندند زین / با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است

آب چشمم گفت حالم بر درت زان پس تو دانی / هم تو می‌دانی که نبود بر رسولان جز بلاغی

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی / دل ز تنهایی به جان آمد خدایا همدمی

ما به غم خو کرده‌ایم ای دوست ما را غم فرست / تحفه‌ای کز غم فرستی نزد ما هر دم فرست

ج، ب

ج، الف

ب، د

الف، د

می‌رود تا در کمند افتد به پای خویشتن / گر بر آن دست و کمان چشم اوفتد نخجیر را (فاعلاتن)

بر من اگر حرام شد وصل تو نیست بوالعجب / بوالعجب آن که خون من بر تو چرا حلال شد؟ (مفتعلن)

مپندار از لب شیرین عبارت / که کامی حاصل آید بی‌مرارت (فعولن)

تا چند گویی ما و بس؟ کوته کن ای رعنا و بس / نی خود تویی زیبا و بس ما نیز هم بد نیستیم (مستفعلن)