شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 3423

بیستون کندن فرهاد نه کاری است شگفت / شور شیرین به سر هر که فتد کوهکن است

 پدرم روضة رضوان به دو گندم بفروخت / من چرا ملک جهان را به جویی نفروشم؟

 ناشناسی که به تاریکی شب / می‌برد شام یتیمان عرب

 گر به تلخی جان شیرینم نمی‌آمد به لب / کام دل کی از لب شیرین جوابت دیدمی

آیینه سکندر جام می است بنگر / تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل / کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست

رفت آن عهدی که من بی‌یار ساغر می‌زدم / بر کمر دارم کنون دستی که بر سر می‌زدم

گره به ‌باد مزن گرچه بر مراد وزد / که این سخن به‌ مثل باد با سلیمان گفت

جناس

تلمیح

مجاز

اغراق

از دل و جان بندۀ غربت نگردد چون كند / آنچه يوسف ديد ز اخوان در غم‌آباد جهان

كجا روشن شود چشم زليخا بر تن يوسف/كه عصمت سرزند از جيب تا پيراهن يوسف

من از آن حسن روز‌افزون که یوسف داشت دانستم/که عشق از پردۀ عصمت برون آرد زلیخا را

گه آینۀ جمال یوسف گردی/ گه آتش خرمن زلیخا باشی