شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دوم: سازه‌ها و عوامل تاثیرگذار در شعر فارسی | آزمون شماره 23828

مرا دلی است که دائم به یاد لعل لبت / به گرد ساقی و جام شراب می‌گردد

مرا بسود و فروریخت هرچه دندان بود / نبود دندان، لا بل چراغ تابان بود

کز آن نامور، تیر بیرون کشید / همه تیر تا پَر، پُر از خون کشید

گنج لطفی و چون تویی حیف است / خیمه بر این دل خراب زده

متن حکایت، ساده و روان است.

«را» هم در معنای «برای» و هم به‌عنوان نشانۀ مفعول استفاده شده است.

نویسنده از آرایه‌هایی چون «کنایه» و «تشخیص» بهره برده است.

اشعار حکایت در قالب مثنوی هستند.

شاعر برای انتقال عاطفه خود به دیگران از وزن کمک می‌گیرد و واژه‌هایی را برمی‌گزیند که با قرار گرفتن در کنار هم، آهنگی خاص را پدید ‌آورند.

توجه به فضای عاطفی و آهنگ متن، سبب کشف لحن می‌شود.

وزن در شعر جنبه تزئینی ندارد و جزء طبیعت شعر است و برای نشان دادن عواطف، نمی‌توان از آن چشم پوشید.

وزن، ادراکی است که از احساس نظم حاصل می‌شود. وزن، امری حسی است و بیرون از ذهن کسی که آن را درمی‌یابد، وجود ندارد.