شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 5244

در این سرای بی‌کسی، کسی به در نمی‌زند/ به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی‌زند

دردم از یار است و درمان نیز هم/ دل فدای او شد و جان نیز هم

درد ما را نیست درمان الغیاث/ هجر ما را نیست پایان الغیاث

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن/ با مردم بی‌درد ندانی که چه دردی است

غم و اندوه فراق- د

غم و اندوه فراق-(ر) و(آ)

ناتوانی-(د)

ناتوانی-(ر) و (آ)

دل گرفته‌ی من همچو ابر بارانی / گشایشی مگر از گریه‌ی شبانه گرفت

تن ندادیم به آغوش زلیخای هوس / راضی از سلسله‌ی زلف به زنجیر شدیم

می‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد / محراب ابروی تو حضور نماز من

یک عمر پریشانی دلبسته به مویی است / تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

گوهر پاک بباید که شود قابل فیض / ور نه هر سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود

از خزان برگ‌ رزان ریزان شد ای گل‌چهره خیز / یاد کن از برگ‌ریز عمر و می در جام ریز

دلا ز قید حریفان بی‌خرد بگریز / تو مرغ زیرکی از دام دیو و دد بگریز

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود / سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

بر او راست خم کرد و چپ کرد راست / خروش از خم چرخ چاچی بخواست

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر / کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو

افسوس که بی‌فایده فرسوده شدیم / وز آسِ سپهر سرنگون سوده شدیم

خواب نوشین بامداد رحیل / بازدارد پیاده را ز سبیل