شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 9709

چشم ساقی چو من از باده خراب است امشب/ حیف از آن دیده که آمادۀ خواب است امشب

قمرا! پرده پرافکن که ز شرم رخ تو/ چهرۀ ماه فلک زیر نقاب است امشب

نور روی قمر و عکس می و پرتو شمع / چهره بگشا که شب ترک حجاب است امشب

با دل سوخته پروانه به شمعی می‌گفت/ دادن بوسه به عشاق ثواب است امشب

خاتم ملک سلیمان است علم

گرچه مورم ولی آن حوصله با خود دارم

لالۀ او چون گل خود زرد یافت

آن نعرۀ شور هم چنان هست

بود کیش من مهر دلدارها / هماوردت آمد برآرای کار

یاد ایّامی که در گلشن فغانی داشتم / دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد

فلک جز عشق محرابی ندارد / به هر مژگان هزاران قطره خون است

از تو بریدن صنما روی نیست / زلف تو چوگان و دلم گوی اوست

دل ز اندیشه‌ی او پاک بشوی $\leftarrow$ $-U/--UU/--U-$

سیه زلف آن سرو سیمین من $\leftarrow$  $-U/--U/--U/--U$

عدل چه افتاد که منسوخ شد $\leftarrow$ $-U-/-UU-/-UU-$

ای بخارا شاد باش و دیر زی $\leftarrow$ $-U-/U-U-/--U-$

گر من از دوست بنالم نفسم صادق نیست / خبر از دوست ندارد که ز خود باخبر است (4 مورد)

اوّل نظر ز دست برفتم عنان عقل / وان را که عقل رفت چه داند صواب را (5 مورد)

خنک آن درد که یارم به عیادت به سر آید / دردمندان به چنین درد نخواهند دوا را (5 مورد)

خلق را بر ناله من رحمت آمد چند بار / خود نگویی چند نالد سعدی مسکین من (4 مورد)