شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 57

آیینۀ چندین تب و تاب است دل ما / چون داغ جنون شعله نقاب است دل ما

گذشتگان که هوس دیده‌اند دنیا را / به پیش خود همه پس دیده‌اند دنیا را

جنون کی قدردان کوه و هامون می‌کند ما را / همان فرزانگی روزی دو مجنون می‌کند ما را

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

راه یافتن زبان کوچه و بازار به شعر

گسترش یافتن دایرۀ واژگان

ورود لغات مربوط به مذاهب هندوان به شعر

بازگو کردن مطالب فلسفی و غنایی گذشتگان به شیوه‌ای نو

کوشش برای مضمون‌یابی و ارائۀ خیال خاص و معنی برجسته و فکری جزئی و تازه با بیانی اعجاب‌انگیز از ویژگی‌های نثر این دوره است

تاریخ‌نگاری این دوره از فساد و تیره‌بختی چند قرن گذشته و کشتار مردم و فرار دسته‌جمعی افراد با ذوق متأثر گردید.

تواریخ عمومی این دوره در کنار نهادهای سیاسی و فرهنگی عصر صفویه در جهت نهادینه کردن فرهنگ تشیع گام برداشتند.

در عصر اعتلای صفوی، یعنی زمان شاه عباس اول، ایران از نویسنده قوی‌دست خالی ماند.

حبیب‌السیر: بینابین /  عین‌الحیات: ساده

عالم آرای عباسی: ساده /  کتب داراشکوه: ساده 

تذکرۀ شاه طهماسب: ساده /  بدایع‌الوقایع: ساده

مجالس‌المؤمنین: بینابین /  احسن‌التواریخ: مصنوع

در نثر ساده این دوره، لغات و ترکیبات عربی، اشاره به احادیث و در هم آمیختگی شعر و نثر یافت می‌شود.

نثر در سبک هندی به نثر مصنوع و مسجع و ساده تقسیم می‌شود.

کاربرد شعرهای ضعیف در متن کتاب‌های نثر رواج داشته و بی‌دقتی در ذکر تاریخ و حوادث تاریخی نثر را بی رونق کرده است.

نثر این دوره از نظر ادبی ارزش والایی ندارد؛ زیرا به زبان عامیانه نزدیک است و متن‌های ادبی نیز با تصنع و تکلف همراه است.