شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 6703

«ارادَنی اللهُ بِضُرّ» _ «فَهُوَ حَسبُه»

«ارادَنی اللهُ بِضُرّ» _ «حَسبیَ اللهُ»

«ما تَدعون مِن دونِ اللهِ» _ «فَهُوَ حَسبُه»

«ما تَدعون مِن دونِ اللهِ» _ «حَسبیَ اللهُ»

دورکنندة گزند و آسیب – چون خداوند امر خویش را به سرانجام می‌رساند.

آماده‌تر از خود بندگان – زیرا می‌دانند سررشتة کار به ‌دست خداست.

دورکنندة گزند و آسیب – زیرا می‌دانند سررشتة کار به ‌دست خداست.

آماده‌تر از خود بندگان - چون خداوند امر خویش را به سرانجام می‌رساند.

انسان متوکل در کارهای خویش بر خدا توکل می‌کند و ابتدا همة کارهایش را به او می‌سپارد.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد، یعنی فکر و اندیشة خود را به‌کار گیرد.

ابزار و اسباب بنابر علم الهی برای انسان مهیا شده است و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و واقعاً او را تکیه‌گاه خود ببیند.

به خدا اعتماد نموده و کار و نتیجه‌اش را به خداوند واگذار کند.

کارها به خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است سپرده شود.

در عین عمل به وظیفه و انجام صحیح مسئولیت به خدا توکل نماید.

بداند که گاهی چیزهایی را به نفع خود می‌پنداریم در حالی که به ضرر ماست.  

«إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ» - «فَهُوَ حَسْبُهُ»

«عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ» - «فَهُوَ حَسْبُهُ»

«إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ» - «هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ»

«عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ» - «هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ»