شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 8332

بخندد همی باغ چون روی دلبر/ ببوید همی خاک چون مشک اذفر

بسی رنج بردم در این سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی

با من بگو تا کیستی؟ مهری بگو، ماهی بگو/ خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی بگو، آهی بگو

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکیّ و خدایی/ نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

به فصل خزان در نبینی درخت / که بی برگ مانَد ز سرمای سخت

که چشمم ز روی سعادت مبند / زبانم به وقت شهادت مبند

دعای ضعیفان امّیدوار/ ز بازوی مردی به آید به کار

چون ندارم من قبول و رشد غیب/ خلق را رد می‌کنم از خود به عیب

هر سحر از عشق دمی می‌زنم / روز دگر می‌شنوم بر ملا

مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع / بسی پادشاهی کنم در گدایی

این چه نظر بود که خونم بریخت / وین چه نمک بود که ریشم بخست

گر گله از ماست شکایت بگوی / ور گنه از توست غرامت بیار