شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 6517

زان پرده می‌گشاید دلبند نازنینم                تا در نظر نیاید زیبا نگار چینم

هر گوشه کمین کرده ابروی کماندارش           در صید نظربازان بگشاده کمینش بین

تا به جفایت خوشم ترک جفا کرده‌ای         این روش تازه را تازه بنا کرده‌ای

قامت به ناز افراخته خلقی ز پا انداخته         دل‌ها مسخّر ساخته کشورستانی را ببین

خورشید را کسوفی مه را بود خسوفی

گویند جمله یاران باطل شدند و مردند 

باطل نگردد آن کو بر حق کند تولا

گر سیل عالم پر شود هر موج چون اشتر شود

کو زنده‌دلی تا جان در پای تو افشاند / کان را که بُود جانی بر خاک درت میرد

آمد بهار جان‌ها ای شاخِ تر به رقص آ / چون یوسف اندر آمد، مصر و شکر به رقص آ

بس که بسوزد از غمش این دل سوزناک من / دود برآید از جگر ز آتش دل کباب را

به جان دوست که هم در نفس برافشانیم / اگر چنان که کند امتحان به جان ما را

اشکوفه‌ها شکفته وز چشم بد نهفته / غیرت مرا بگفته مِی‌ خور دهان میالا

می‌کشد آن شه رقمی دل به کفش چون قلمی / تازه کن اسلام دمی خواجه رها کن گله را

ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را / این یوسف خوبی را این خوش قد و قامت را

نرگس ساقی بخواند آیت ‌افسونگری / حلقه اوراد ما مجلس افسانه شد

وقتی نشد که بی دوست بر حال خود نگرییم / روزی نشد که در عشق بر کار خود نخندیم 

خانۀ مانی است طلع، چهره گشای بهار / نایب عیسی است ماه، رنگرز شاخسار 

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل / شاید که چو وا بینی خیر تو در این باشد

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی / ز بامی که برخاست مشکل نشیند