شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس نهم : ذوق لطیف | آزمون شماره 1844

گفتم عشقت قرابت و خویش منست / غم نیست غم از دل بد اندیش منست

گفتا به کمان و تیر خود می‌نازی / گستاخ مینداز گرو پیش منست

ویرانه ز توست چون تو رفتی / معمور شود به عدل سلطان 

چو از دشت نزدیک شهر آمدند / کزان شهر جوینده بهر آمدند

گروهی حکما در حضرتِ کسری انوشیروان به مصلحتی در سخن می گفتند بزرجمهر که مهتر ایشان بود خاموش بود 

شمس الدین صاحب دیوان، پهلوان ابراهیم را به سفر میفرستاد.گفت : چند سگ تازی با خود بیاور.پهلوان برفت و سگ را فراموش کرد

درویشی به درده ای رسید،کدخدا حسن را دید آنجا نشسته گفت مرا چیزی دهید و گرنه به خدا این ده همان کنم که با آن ده دیگر کردم

خواجه،شیخی را به مهمانی برد و بر سر نهالی(=تشک)نشاند.دیناری چند در زیر نهالی بود.شیخ دست بکرد و بدزدید.خواجه زر طلب میکرد نیافت ....

بـه کوشش بـاز نتـوان کرد از سر تـیره بـختی را  / نگردد محـو خـط سـرنوشـت از جـبـهه فرسـایی

گويند ترک غم بگو ، تدبير ساماني بجو  /  درمانده را تدبير کو، ديوانه را سامان کجا
 

رسـتـم از سیلی تـقدیر بـه خـاک افتـاده است  /  تـا بـه کی تـکیه بـه سرپـنجه پـرزور کنی؟
 

 هـســت در قــبــضــه تــقــدیـرگـشــاد دل تــنـگ  /  حـل این عـقـده ز سـرپـنجـه تـدبـیر مـخـواه
 

بوستان، تذکره‌الاولیاء، فرهاد و شیرین

حملۀ حیدری، تحفه‌الاحرار، لیلی و مجنون

شاهنامه، گلستان، روضۀ خلد

فرهاد و شیرین، بهارستان، جوامع‌الحکایات