شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس نهم: کلاس نقاشی | آزمون شماره 1474

گفتا برو چو خاک تحمل کن ای فقیه / یا هر چه خوانده ای همه در زیر خاک کن

چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب / مهرم به جان رسید و به عیوق بر شدم

چون رایت عشق آن جهان گیر/ شد چون مه لیلی آسمان گیر

دل من به دور رویت ز چمن فراغ دارد / که چو سرو پای بند است و چو لاله داغ دارد

بپیچید زو روی و شد سوی کوه: فرار کردن

باز چو کشتی شکست، نوبت وصل و لقاست: از خود بی خود شدن

شب است و چشم به راه ستارۀ سحرم: منتظر بودن

مژدۀ نو بشنید از گل و دست افشان شد: شاد شدن

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را

میر من خوش می روی کاندر سر و پا می رمت / خوش خرامان شو که پیش قد رعنا میرمت

تا غنچه ی خندانت دولت به که خواهد داد / ای شاخ گل رعنا از بهر که می رویی

علم در دست یک رمه رعنا / همچو شمع است پیش نابینا

به همین طریق بود که پیرمرد به سادگی در میان ما زیست.
 

عالیه خانم می‌دید که پیرمرد چه پناهی برای خیل جوانان شده‌است.
 

اگر درها را به رویش نبسته‌ بودند، شاید وضع جور دیگری بود.
 

 شبی که آن اتفاق افتاد، ما به صدای در از خواب پریدیم.