شرکت در آزمون آنلاین
دین و زندگی 1 (رشته انسانی)
-
درس دهم : اعتماد بر او
| آزمون شماره 8506
با توجه به آیة شریفة «و مَن یتوکّل علی الله فهو حَسبُهُ …» درمییابیم که …
توکل در چه جایی درست است و کمککننده و امید دهنده به چه کسی میباشد؟
رابطة بین سن انسان و توان او برای تصمیمات بزرگ کدام است و در چه دورهای نیاز شدیدتری به اعتماد به خداوند وجود دارد؟
در برابر این استفهام که «چرا نمیتوان و نباید بر غیر خدا تکیه کرد و به آنان پناه برد؟»، کدام پاسخ درخور و شایسته است؟
اگر بگوییم «انسان متوکل میداند که در صورت انجام وظیفه هر نتیجهای که حاصل شود، به مصلحت اوست گرچه خود به آن آگاه نباشد»، علت این مفهوم را میتوان در کدام آیة شریفه به دست آورد؟