شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 2630

ز این دست که دیدار تو دل می‌برد از دست / ترسم نبرم عاقبت از دست تو جان را

وان‌گه که به تیرم زنی اوّل خبرم ده / تا پیش‌ترت بوسه دهم دست و کمان را

آنک عسل اندوخته دارد مگس نحل / شهد لب شیرین تو زنبورمیان را

تا مست نباشی نبری بار غم یار / آری شتر مست کشد بار گران را

نخست از عشق او زادم به آخر دل بدو دادم / چو میوه زاید از شاخی از آن شاخ اندر آویزد

چو آمد روی مه‌رویم چه باشد جان که جان باشد / چو دیدی روز روشن را چه جای پاسبان باشد

تو از نقصان و از بیشی نگویی چند اندیشی / درآ در دین بی‌خویشی که بس بی‌خویش خویشانند

دگرباره جهان پر شد ز بانگ صور اسرافیل / امین غیب پیدا شد که جان را زاد و بود آمد

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح                 ورنه طوفان حوادث ببرد بنیادت

جهان به کام من اکنون شود که دور زمان           مرا به بندگی خواجه جهان انداخت

صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد          دل شوریده ما را به بو در کار می‌آورد

هزار آفرین بر می سرخ باد            که از روی ما رنگ زردی ببرد