شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دهم: دریادلان صف‌شکن | آزمون شماره 935

کوچه زنجیر بن بست است در ظاهر، ولی / هر که رفت آنجا سر از صحرا برون می‌آورد 

بر سبکباران بود موج خطر باد مراد / گفت گلیم خویش از دریا برون می‌آورد 

از قضا نتوان به دست و پای کوشش شد خلاص / ماهیان را کی پر از دریا برون می‌آوری؟

نیست، صائب در زمین شور باران را اثر / از کدورت کی مرا صهبا (شراب) برون می‌آورد؟

پیرمردان محترمانه به حرف جوانان گوش می‌دادند و جوانان صمیمانه به پیران عشق می‌ورزیدند.

جوانان به نگاهشان دل سیاهی را می‌کاویدند تا از اعماق تاریکی‌ها خاطرات روشن را به یاد آورند.

می‌کوشید که نفاق و خودپرستی و جنایت را از میان بردارد و نهال یکتاپرستی و صفا و وفا بنشاند.

آن‌گاه که رشته‌ای نامرئی قلب‌های همه را به هم پیوند می‌داد میان آن‌ها عشق، دوستی و برادری موج زد.

تا زبرخاکی ای درخت تنومند / مگسل از این خاک و از  ریشه‌ی پیوند

تا دل هرزه‌گرد من رفت به چین زلف او / زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند

جامه‌ای کو نشود غرق به خون بهر وطن / بدر آن جامه که ننگ تن و کم از کفن است

کجا می‌توانی ز قلبم ربایی / تو عشق میان من و میهن من