شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 19142

تا تو فرمان میدهی من بندۀ خدمت گزارم/ تا تو عاشق می‌کشی من عاشق منّتپذیرم

گر تیغ برکشد که محبان همیزنم/ اول کسی که لاف محبت زند منم

ما را که می صافی است، هر لحظه جنون باید/ هر لحظه که در عشقت، صد بار جنون آید

بحر زمین کان شد و او گوهرش/ برد سپهر از پی تاج سرش 

ای از بر سدره شاهراهت/ وی قبه عرش تکیهگاهت

ای گفته صحیح و کرده تصریح/ در دست تو سنگریزه تسبیح 

تا بدانسته‌ام که مردم چیست/ اندر این حیرتم که مردم کیست 

بر خیالی صلحشان و جنگشان/ وز خیالی فخرشان و ننگشان 

زبانش توان ستایش نداشت / روانش گمان نیایش نداشت

ای زبان هم گنج بی‌پایان تویی / ای زبان هم رنج بی‌درمان تویی

جبریل مقیم آستانت / افلاک حریم بارگاهت

خرد زنده جاودانی شناس / خرد مایه شادمانی شناس

گفت الهی مرا فقر و فاقه به تو رسانید و لطف تو آن را زایل نگردانید.

این فاخته بر این درخت می‌گوید که کوکو من نیز موافقت او می‌گویم هوهو.

گفت زمین درخشان است از مرقّعیان چنان‌که آسمان درخشان است از ستارگان.

اندر خواستی کتابی، سبک و آسان، تا تو را یادگار بود و دیگر مردمان را فایده بود.