شرکت در آزمون آنلاین فلسفه 2 - درس 6: خدا در فلسفه (2) | آزمون شماره 4103

انسان بتواند خدا را همراه با صفات او بپذیرد .

اعتقاد به خدا انسان را وارد مرتبه ای برتر از زندگی  کند .

اعتقاد به وجود خدا سبب پذیرش آرمان های همۀ ادیان الهی شود .

انسان وجود خدا را از یک راه درست و معقول پذیرفته باشد .

نمی‌توانند با واجب‌الوجود بالذات نسبت تباین داشته باشد.

نیاز به علتی بیرون از مجموعه و در عین حال متصل به آن مجموعه دارند.

از ناحیۀ خودشان ضرورت وجود ندارند.

تک تک افراد این مجموعه ممکن‌الوجود بالذات هستند.

ذات هر چیز یا از خداوند پدید آمده یا از چیزی پدید آمده که خود آن چیز را خداوند به وجود آورده است.

در هر رابطه علّی تنها یکی از دو طرف به دیگری وابسته است و ذاتِ این امر وابسته همان وجود معلول است.

هر موجودی که پدید آمده است یا از هیچ چیزی بی‌نیاز نیست یا از برخی چیزها بی‌نیاز نیست و خداوند بی‌نیاز است.

ذات هر چیزی یا ممکن‌الوجود است که موجودی نیازمند خواهد بود یا واجب‌الوجود است که بی‌نیاز محسوب می‌شود.

تجربه عاطفی و شوق قلبی که به زندگی انسان معنا می‌دهد.

شهود قلبی و تجربه وجودی که به زندگی انسان معنا می‌دهد.

اشتیاق ذاتی و ذوق فطری که سبب بقای ممکنات و مخلوقات است.

شناخت دینی و استدلال عقلی که سبب بقای ممکنات و مخلوقات است.

کلام دارد.

می اندیشد.

نویسنده است.

زبان دارد.