شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 4558

صورت علمی تو را خود باید الفغدن به جهد / در تو ایزد نافریند آنچه در کس نافرید

آن قوت جوانی و آن صورت بهشتی / ای بی‌خرد تن من از دست چون بهشتی

شخص خفت و خرس می‌راندش مگس / وز ستیز آمد مگس زو باز پس

شبی تاری چو بی‌ساحل دمان پر قیر دریایی / فلک چون پر ز نسرین برگ نیل اندوده صحرایی

ز آرزوی کمرت کوه گرفتم هیهات / کوه را گرچه ز هر سوی ببینی کمر است

همه سرمستیش از شور شکرخنده توست / شور طوطی چه عجب گر ز برای شکر است

قصه آتش دل چون به زبان آرم از آنک / شمع اگر فاش شود سرّ دلش بیم سر است

نسبت روی تو با ماه فلک می‌کردم / چو بدیدم رخ زیبای تو چیز دگر است

برون خرام و ببر گوی خوبی از همه کس                   سزای حور بده رونق پری بشکن

چو عندلیب فصاحت فرو شد ای حافظ                     تو قدر او به سخن گفتن دری بشکن

چو عطرسای شود زلف سنبل از دم باد              تو قیمتش به سر زلف عنبری بشکن

به زلف گوی که آیین دلبری بگذار               به غمزه گوی که قلب ستمگری بشکن