شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دهم: دریادلان صف‌شکن | آزمون شماره 2430

گر کشته شوم در عشق از مرگ نیندیشم / خود مردۀ درد او زنده به حیات اوست

از مرگ و زندگانی ما عشق فارغ است / دریا، دلی به موج و حبابش نبسته است 

مرگ عاشق عمر جاویدان بود معشوق را / مد شمع از دفتر بال و پر پروانه ماند 

ز مرگ عاشقان پروا ندارد حسن بی پروا / که صد طوطی ز موم سبز این آیینه می‌سازد 

کوچه زنجیر بن بست است در ظاهر، ولی / هر که رفت آنجا سر از صحرا برون می‌آورد 

بر سبکباران بود موج خطر باد مراد / گفت گلیم خویش از دریا برون می‌آورد 

از قضا نتوان به دست و پای کوشش شد خلاص / ماهیان را کی پر از دریا برون می‌آوری؟

نیست، صائب در زمین شور باران را اثر / از کدورت کی مرا صهبا (شراب) برون می‌آورد؟

سوله، بدر و هُنین، مرضیه، تواضع

نمی‌هراسد، نسیان و غفلت، غواص‌ها، غَنای خالق

مراتب قُرب، صف طویل، برپای خواست

محاسبه، مسلّح، تقدیر و سرنوشت، توصّل جستن

فعل جمله ی اول مضارع اخباری و فعل جمله ی دوم ماضی نقلی است.

"به ناگاه "قید، "وصیت نامه" مفعول و" دلت" مفعول است.

در عبارت، دو ترکیب اضافی وجود دارد.

هر دو جمله، مستقل ساده اند.

نه تسلیم و نه سازش ، نه تکریم و خواهش/ بتازد به نیرنگ تو توسن من

من ایرانی‌ام ، آرمانم شهادت/ تجلی هستی است جان کندن من

مپندار این شعله افسرده گردد/ که بعد از من افروزد از مدفن من

کنون رود خلق است دریای جوشان/ همه خوشۀ خشم شد خرمن من