شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 24525

کار پاکان را قیاس از خود مگیر/ گرچه ماند در نبشتن (شیر) و (شیر)

گلاب است گویی به جویش (روان)/ همی شاد گردد ز بویش (روان)

نه عجب که (قلب) دشمن شکنی به روز هیجا/ تو که (قلب) دوستان را به مفارقت شکستی

زلف او (دام) است و خالش دانۀ آن دام و من/ بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در (دام) دوست

هر دو آرایه واج آرایی و واژه آرایی در یکی از ابیات وجود دارد.

سه بار از آرایه تشبیه فقط در یک بیت استفاده شده است.

در مصراع آخر، آرایه کنایه وجود دارد.

ابیات، فاقد آرایۀ اسلوب معادله هستند.

صدای سم سمند سپیده می آید/یلی که سینۀ ظلمت دریده می آید

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار/دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

نرگس مست نوازشگر مردم دارش/خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد

سنبل و سوسن و سمن هر سوی/سور گل ها به ساز و سامان است

فرهاد شورانگیز اگر در پای سنگی جان بداد / گفتار شیرین بی‌سخن در حالت آرد سنگ را

طالب لعل توام کان که به ظلمات افتاد / طلب چشمه حیوان نکند چون نکند؟

دست را بر اژدها آن کس زند / که عصا را دستش اژدرها کند

میانت را و مویت را اگر صد ره بپیمایی / میانت کم‌تر از مویی و مویت تا میان باشد

پسته شیرین او شور دل عاشقانش / شور دل عاشقانش زین شکرستان خوش است

هیچ است آن دهان و نبینم نشان از او / موی است آن میان و ندانم که آن چه موست

اگر این شراب خام است اگر آن فقیه پخته/ به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی

شمع اگر زان لب خندان به زمان لافی زد / پیش عشاق تو شب‌ها به غرامت برخاست