شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 229

گفتم ز چرخ فلک، بتابد هلال عدل / خود آسمان ز میغ فراوان پدید نیست

تو که پادشاه حُسنی، نظری به بندگان کن / حذر از دعای درویش و کف نیازمندش

به قیاس در نگنجی و به وصف در نیایی/ متحیّرم در اوصاف جمال و روی زیبت

ای سدر روزگار، بجنبان عنان عزم / کاشفته اند لشکر و سلطان پدید نیست

ز قفای من و تو گرد جهان را بسیار/دی و اسفند مه و بهمن و آذر گردد

سوختم در محنت و درد و خطر/در میان آتشم آورده‌ای 

گم شد از من گم شدم از یاد او/ماند بر جا قصه بیداد او

هر چه کردم لابه و افغان و داد/گوش بست و چشم را بر هم نهاد 

ناهید نصیحت

محمّد شکرچی

فرانسوا کوپه

نزار قبّانی

ترک جان کن تا بیاید با تو جانان در میان/ هر دو نتوانی گرفتن جان و جانان در کنار 

قند میبارید از آن لعل درافشان در سخن/ مشک می افشاند از آن زلف پریشان در کنار 

وقت من از گریه و از ناله می کردند خوش/ شمع گریان در میان و چنگ نالان در کنار 

ای بسا شب ها که من در هجر او می ریختم/ اشک خونین در گریبان وز گریبان در کنار