شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 24789

بشر ماورای جلالش نیافت/ بصر منتهای جمالش نیافت

ما برون را ننگریم و قال را / ما درون را بنگریم و حال را

زبانش توان ستایش نداشت/ روانش گمان نیایش نداشت

زشت باید دید و انگارید خوب/ زهر باید خورد و انگارید قند

صولت برد آرمیده بود و اوان دولت ورد رسیده.

توانگری به هنر است نه به مال؛ و بزرگی به عقل است نه به سال.

ارادت بیچون، یکی را از تخت شاهی فرود آرد و دیگری را در شکم ماهی نکو دارد.

دل به غیر او نبستیم و ره به غیر او نبردیم.

شکرشکن است یا سخن‌گوی من است/ عنبرذقن است یا سمن‌بوی من است

جوی روان سیمین گشته ز آب/ برگ رزان زرین گشته ز باد

عشق تو نهال حیرت آمد/ وصل تو کمال حیرت آمد

کلاه سعادت یکی بر سرش/ گلیم شقاوت یکی در برش

منوّر چون رخ موسی مبارک چون کُه سینا/ مشعشع چون ید بیضا مشرّح چون دل عمران

مردان این قدم را باید که سر نباشد/ مرغان این چمن را باید که پر نباشد

ای به کمال شرف گوهر یکتای دین/ وی به جمال خرد لمعه نور خدا

تیر از او یافت همان نام که تیغ از حیدر/ تیغ از او دید همان زخم که تیر از آرش