شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - فارسی 1 | آزمون شماره 15620

آغاز عربده و سفاحت نهاد

از او آن صفت می‌زاید و از من این صورت می‌آید.

بر سبیل تلطّف جوابش باز داد.

من از وی در غضب نشوم و او از من صاحب ادب می‌شود.

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت / متحیّرم چه نامم شه ملک لافتی را

به‌جز از علی که گوید به پسر که قاتل من / چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم / که لسان غیب خوش‌تر بنوازد این نوا را

صبحی که مشام جان عشّاق / خوشبوی کند اذا تنفّس

وز لفظ من این حدیث شیرین / گر می‌نرسد به گوش شیرین

بر جان عزیزت آفرین باد / بر جسم شریفت اسم اعظم

مهر از تو توان برید؟ هیهات / کس بر تو توان گزید؟ حاشاک

تا زیرخاکی ای درخت تنومند / مگسل از این آب و خاک رشته ی پیوند

جز از جام توحید هرگز ننوشم / زنی گر به تیغ ستم گردن من

اگر کشد به فلک سر، بنای ظلم و ستم / ضرورت است که آن خانه را خراب کنید

چو ایران نباشد تن من مباد / بدین بوم و بر زنده یک تن مباد