شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس هفتم

1- (و أوفوا بالعهد إِنّ العهد کان مسؤولاً (عیّن الأقرب من المفهوم:

عهد ما با تو نه عهدی که تغیر بپذیرد بوستانیست که هرگز نزند باد خزانش!

وفا کردیم و با ما غدر کردند برو سعدی که این پاداش آن است!

کجا شد عهد و پیمان را چه کردی؟ امانت‌های چون جان را چه کردی؟

ندانستم که مه‌رویان به عهد خود نمی‌پایند از آن عهد و از آن پیمان پشیمانی، پشیمانی!

2- عیّن الصحیح:

‌ تعال نجلس أمام التلفاز لمشاهدة مباراة کُرة القدم: بیا تا برای دیدن مسابقه فوتبال مقابل تلویزیون بنشینیم!

‌ لیت متفرّجی کُلّ فریق یشجّعون لاعبی فریقهم فقط: کاش تماشاچیان هر تیمی فقط بازیکنان تیم خود را تشویق می‌کردند!

‌ قد یتظاهر أحد اللاعبین أمام الحَکَم بأنَّ رجله تؤلمة: گاهی یکی از بازیکنان در مقابل داور نمایش میدهد که پاهایش درد می‌کند!

‌ ولکنّه عندما یتأکّد من خدعة اللاعب یصفر لمواصلة اللعب: ولی او هنگامی که از حیله بازیکن مطمئن شد، برای ادامه بازی سوت می‌زند!

3- عیّن ما لیس فیه من الأفعال الناقصة:

‌ کُن واثقاً أنّ الأعداء لا یقتربون منّا حینما نتّحد!

‌ صیّر المطر الأرض مخضرّة فهي مناسبة لزراعة الحبوب المختلفة!

‌ قد تصیر الأوضاع مناسبة لنجاحنا، فلنتغتنمها!

‌ أرَدتُ أن اُصبِح تلمیذاً مثالیّاً فأدّیتُ واجباتي جیّداً!

4- «مجموعۀ» :

مفرد مؤنث- نکرۀ- مضاف إلیه

مفرد مؤنث-اسم مفعول (فعله:جمع)

اسم-مفرد مؤنّث – معرفۀ-مضاف الیه

اسم- اسم مفعول (من فعل «جمع»)

5-

عیّن ما فیه فعلٌ ناقصٌ:

لا تسخر تلمیذاتٌ من تلمیذاتٍ عَسَی أن يَکُنَّ خَيراً مِنهُنَّ!

سار التّلامیذ من المدرسة إلی المسجد لإقامة الصّلاة!

في السّنة الماضیة أُصبتُ بحمّی شدیدة في أیّام الامتحان!

کأنّ الشمس و القمر و النّجوم مصابیح في السّماء!

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس هفتم | آزمون شماره 255