شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8028

باد چونان آمری مأمور و ناپیدا/ بس پریشان حکم‌ها می‌راند مجنون‌وار/ بر سپاهی خسته و غمگین و آشفته/ برف می‌بارید و ما خاموش

من بسان برّه گرگی شیر مست، آزاده و آزاد/ می‌سپردم راه و در هر گام/ گرم می‌خواندم سرودی تر/ می‌فرستادم درودی شاد/ این نثار شاهوار آسمانی را

برف بود و برف این آشوفته پیغام/ این پیغام سرد پیری و پاکی/ و سکوت ساکت آرام/ راه می‌رفتم و من با خویشتن گهگاه می‌گفتم/ کو ببینم، لولی ای لولی/ این تویی آیا بدین شنگیّ و شنگولی

اینک از زیر چراغی می‌گذشتیم، آبگون نورش/ مرده دل نزدیکش و دورش/ و در این هنگام من دیدم/ بر درخت گوژپشتی برگ و بارش برف/ همنشین و غمگسارش برف/ مانده دور از کاروان کوچ/ لک‌ لک اندوهگین

از بس که تن ز آتش حسرت گداخته است/ از دیده خون گرم فشانم به جای اشک

منم ابر و تویی گلبن که می‌خندی چو می‌گریم/ تویی مهر و منم اختر که می‌میرم چو می‌آیی

عمری از سنگ حوادث سوده گشتم چون غبار/ تا به امداد نسیمی ره به کویی یافتم

از ساغر خونین شفق باده ننوشیم/ وز سفرۀ رنگین فلک لقمه نگیریم

سخن ز حد مبر ای محتسب که مستی من/نه از پیاله خورشید و خم گردون است

رخت روز طرب را بامداد است/سر زلفت شب غم را سواد است

تویی کعبه به هر شهری که باشی/چو مکه نام آن خیر البلاد است.

به عشق طعنه «جامی» مزن که عاشق را/ عنان دل ز کف اختیار بیرون است.

تو دی ماهی و آن دلبر بهار است / رسیدنتان به هم دشوار کار است

تو خود ای گوهر یک‌دانه کجایی آخر / کز غمت دیده مردم همه دریا باشد

قطره تویی، بحر تویی، لطف تویی، قهر تویی / قند تویی، زهر تویی، بیش میازار مرا

گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است / چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است