شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره

1-

کدام بیت با توصیف متن زیر تناسب ندارد؟

«شب را به بوستان با یکی از دوستان اتفاق مبیت افتاد، موضعی خوش و خرّم و درختان درهم، گفتی که خردهٔ مینا بر خاکش ریخته و عقد ثریا از تاکش آویخته.»

هر کجا درنگری سبزه بود پیش دو چشم / هر کجا درگذری گل سپری زیر قدم

به شود حلقه به گوش تو که گردن‌بندی / فلک‌افروزتر از عقد ثریا داری

با حسن باغ و فرّ بهار و جمال گل / نیکوست حال ما که نکو باد حال گل

تاک کهن‌سال بین چه خوش جوان آمده / خوشهٔ انور وی وقت روان آمده

2-

نوع استعاره در کدام بیت متفاوت است؟

چو از این پسته و بادام ندیدم کامی / کام جان من از آن پسته و بادام دهید

تا نگشاد این گره وهم سوز / زلف شب ایمن نشد از روی روز

از بس که نوبهار به تعجیل می‌رود / شاخ از شکوفه دست به دندان گرفته است

نظر به روی تو خورشید ناگهان انداخت / کلاه خویش ز شادی بر آسمان انداخت

3-

در کدام بیت مجاز دیده نمی‌شود؟

بنموده تیره روزم ستم سیاه چشمی / بنموده مو سپیدم صنم سپیدرویی

چه شود که راه یابد سوی آن تشنه کامی / چه شود که کام جوید ز لب تو کامجویی

همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا / تو قدم به چشم من نه ننشین کنار جویی

چه شود که از ترحم دمی ای سحاب رحمت / من خشک‌لب هم آخر ز تو تر کنم گلویی

4-

در کدام‌یک از ابیات زیر تشخیص دیده نمی‌شود؟

جان به لب داریم و همچون صبح خندانیم ما / دست و تیغ عشق را زخم نمایانیم ما

از سیاهی داغ ما هرگز نمیآید برون / در سواد آفرینش آب حیوانیم ما

از شبیخون خمار صبحدم آسوده‌ایم / مستی دنباله‌دار چشم خوبانیم ما

خرقه از ما می‌ستاند نافهٔ مشکین‌نفس / از هواداران آن زلف پریشانیم ما

5-

در کدام بیت هر دو استعاره مصرّحه و مکنیّه وجود دارد؟

خـون گـریـه کند غنچه به دامان گلستان هـر گـه کـه بـه یـاد لـب خـنـدان افـتد

من که در افسونگری افسانه‌ام در روزگار نـرگـس افـسـونـگر ساقی مرا افسانه کرد

گـر بـدیـن پسته خندان به چمن بنشینی غـنـچـه از شـاخ بـه صد آه و فغان برخیزد

مـشکن دل مرد خدا زیرا که بازوی قضا صد کافر اندازد ز پا تا یک مسلمان پرورد

شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 7647