شرکت در آزمون آنلاین زيست شناسی 2 - گفتار 1: گیرنده‌های حسی | آزمون شماره 9986

هرگاه مدتی در معرض محرک ثابتی قرار گیرند، پیام عصبی تولید نمی‌­کنند و یا پیام عصبی کمتری تولید می‌­کنند.

انتهای دارینه‌­ی یاخته‌­های عصبی حسی هستند که درون پوششی از بافت پیوندی قرار گرفته‌­اند.

می‌­توانند پیام عصبی تولید کنند و به منظور پردازش، آن­ را به دستگاه عصبی مرکزی ارسال ­می­‌کنند.

با فشرده شدن پوشش اطرافشان، تحریک شده و پتانسیل الکتریکی غشای آن­ها تغییر می­‌کند.

در ماهیچه‌ی دوسر بازو، فقط در پی انقباض عضله تحریک می‌شوند.  

برخلاف یاخته‌های مخروطی شبکیه قادر به تغییر اختلاف پتانسیل دوسوی غشا خود هستند.

می‌توانند اطلاعاتی را به مرکز تنظیم وضعیت و تعادل بدن ارسال کنند.

همانند گیرنده‌های حس ویژه­ی موجود در سقف حفره بینی، از نوع مکانیکی هستند.  

 نوعی گیرنده مکانیکی است که با دستگاه عصبی محیطی در ارتباط است.

چند لایه بافت پیوندی انعطاف‌پذیر اطراف آن قرار دارد.

جزء گروهی از گیرنده‌ها است که تعداد نوعی از آن‌ها در پوست بخش‌های گوناگون بدن متفاوت است.

در حضور محرک، همواره پیام عصبی به مغز ارسال می‌کند.

هر گیرنده فشار در پوست، انتهای دارینه یک یاخته عصبی حسی است که توسط چند لایه بافت پوششی احاطه شده است.

همه گیرنده‌های مربوط به حواس ویژه در بدن انسان، مژک‌هایی دارند که حرکت شان موجب تولید پتانسیل عمل می شوند.

عمقی‌ترین و سطحی‌ترین گیرنده‌های حسی پوشش‌دار در اندام پوست انسان، به‌ترتیب گیرنده‌های فشار و درد هستند.

با ثابت ماندن اثر یک محرک یکسان در مدت زمان طولانی، گیرنده‌های حسی می‌توانند پیام عصبی کمتری ایجاد کنند یا اصلاً پیامی ارسال نکنند.