شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دوم: سازه‌ها و عوامل تاثیرگذار در شعر فارسی | آزمون شماره 17249

این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار / کاواز دهل شنیدن از دور خوش است

سر و مغزش آمیخت با خاک و خون / شد آن جانور کوه جنگی نگون

طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف / گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف

چشم من کرد به هر گوشه روان سیل سرشک / تا سهی سرو تو را تازه‌تر آبی دارد

ای ساربان آهسته ران کآرام جانم می‌رود/وآن دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود

محمل بدار ای ساربان تندی مکن با کاروان/کز عشق آن سرو روان گویی روانم می‌رود

زخم شمشیر غمت را به شکیبایی و عقل/ چند مرهم بنهادیم و اثر می‌نرود

با آن همه بیداد او وین عهد بی‌بنیاد او/در سینه دارم یاد او یا بر زبانم می‌رود

ما همه چشمیم و تو نور ای صنم/ چشم بد از روی تو دور ای صنم

حور خطا گفتم وگر خواندمت/ ترک ادب رفت و قصور ای صنم

روی مپوشان که بهشتی بود/ هر که ببیند چو تو حور ای صنم

چشم تو دور از بر من هست و من/ فر ز دلم رفت و فروز ای صنم

که آمد سپاهی چو کوه گران/همه رزمجویان گندآوران

گفت که تو شمع شدی، قبلۀ این جمع شدی/جمع نی‌ام، شمع نی‌ام، دود پراکنده شدم

بر سر آنم که گر ز دست برآید/ دست به کاری زنم که غصّه سر آید

مروّت نباشد بر افتاده زور/ برد مرغ دون دانه از پیش مور