شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 16: کباب غاز | آزمون شماره 679

به دهقان نادان چه خوش گفت زن / به دانش سخن گوی یا دم مزن

چو دریا گهردار و خاموش باش / صدف وار سر تا قدم گوش باش

سخن را به میزان دانش بسنج / که گفتار بی علم باد است و دم

آن به که نگویی چو ندانی سخن ایراک ( = زیرا ) / ناگفته بسی به بود از گفته رسوا 

در اداره با هم قطارها قرار گزاشته بودیم که هر کسی اول ترفیه رتبه یافت، ولیمه بدهد.

فوراً مسئلهٔ میهمانی و قرار با رفقا را با ایالم که به تازگی باهم عروسی کرده بودیم ،در میان گذاشتم.

ای بابا، خدا را خوش نمی آید. این بدبخت ها یکساله عازگار یک بار برای ایشان چنین پایی می‌افتد. 

چطور است از منزل یکی از دوستان و آشنایان یک دست دیگر ظرف و لوازم، عاریه بگیریم؟

صورت من، همه او شد، صفت او همه من / لاجرم، کس من و من نشنود اندر سخنم

چهره نتوانست شد با روی آتشناک یار / شمع از خجلت سر خود ز انجمن آخر گرفت

من ندانم تو منی یا من تویی / محو گشتم در تو و من گم شدم

چون برون آمدی ز جان و ز جای / پس ببینی خدای را به خدای

داستان «کباب غاز» با زاویه‌ی دید اوّل شخص به صورت طنز و با بهره‌گیری از زبان مردم نوشته شده است .

درس «سی مرغ و سیمرغ» از کتاب منطق الطّیر عطّار در قالب مثنوی، سفر مرغان به سوی سیمرغ را روایت می‌کند.

داستان کوتاه «ارمیا» اثر سیّد مهدی شجاعی، با چاشنی طنز صحنه‌هایی از نبرد رزمندگان را بیان می‌کند.

جمال زاده، داستان نویس معاصر، جهت تاثیرگذاری بیشتر داستان کباب غاز از کنایه ها و ضرب المثل های عامیانه بهره برده است.

برآوَرَد ز گریبان آسمان‌ها سر / سری که خاک شود در گذار زنده‌دلان

 آن‌که شام زندگانی شمع بالینم نشد / کی پس از مرگم چراغی بر  سر گور آورد؟

به نامرادی از خدمت تو محرومم / ولی چه چاره کنم چون مراد چرخ این است؟

من نه مجنونم که خواهم روی در صحرا کنم / خویش را مشهور سازم یار را رسوا کنم