شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 7940

دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود/ تا کجا باز دل غمزده‌ای سوخته بود

رسم عاشق‌کشی و شیوۀ شهرآشوبی/ جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود

گرچه می‌گفت که زارت بکشم می‌دیدم/ که نهانش نظری با من دلسوخته بود

کفر زلفش ره دین می‌زد و آن سنگین‌دل/ در پی‌اش مشعلی از چهره برافروخته بود

شمع خرد برفروز در دل و بشتاب / با دل روشن به سوی عالم روشن

از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست / کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا / گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

درد عشقی کشیده‌ام که مپرس / زهر هجری چشیده‌ام که مپرس