شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8381

شب من دام خورشید است گویی زلف یار است این / شب است این یا غلط کردم که عید روزگار است این

من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را / به یک پرواز بی‌هنگام کردم مبتلا خود را

خاور همه مانند غبار سر راهی است / یک ناله خاموش و اثر باخته آهی است

آیینه نگاهت پیوند صبح و ساحل / لبخند گاه‌گاهت صبح ستاره باران

ای در کمند زلفک تو حلقه فریب / وی در کمان ابروی تو ناوک حیل

دیوان حافظی تو و دیوانه تو من / اما پری به دیدن دیوان نیامدی

من آن شهرم که سیلاب محبّت ساخت ویرانم / تو آن گنجی که در ویرانه دل‌ها وطن داری

عارض گلگون بنما، دم ز گلستان چه زنی؟ / سنبل مشکین بگشا دسته ریحان چه کنی؟

دیوان حافظی تو و دیوانۀ تو من / اما پری به دیدن دیوان نیامدی

صد شکن بر زنگبار انداخته / سنبل زنگی ‌وش هندوی تو

گر چه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است / روشنایی‌بخش چشم اوست خاک پای تو

آخر چه معنی آرم از آن آفتاب ‌ْروی / کاو بوی خود به صبح‌دم از من دریغ داشت