شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس چهارم

1- عیّن الصّحیح في التّرجمة إلی العربیّة: «درخت کهنسالی را دیدم، این درخت بلوط نامیده می‌شود.»

شاهدتُ شجرة مُعمّرة، یُسمّونَ هذه الشّجرة شجرة البلوط!

شاهدتُ الشجرة المُعمّرة، تُسمَّی هذه الشّجرة شجرة البلوط!

رأیتُ شجرة مُعمّرة، تُسمَّی الشّجرة شجرة البلوط!

نظرتُ إلی شجرة المُعمّرة، یُسمِّي الشّجرة شجرة البلوط!

2- «تتجمّع»:

للغائبة (للمفرد المؤنّت الغائب) - مزید ثلاثي (من باب تفعیل) - معلوم / فعلٌ و مع فاعله جملةٌ فعلیة

فعل مضارع - مزید ثلاثي (من باب تفعّل) - لازم / فعلٌ و مع فاعله جملةٌ فعلیة

مضارع - للمخاطب (للمفرد المذکّر المخاطب) - مزید ثلاثي (ماضیه: جمَّع) - معرب / فعلٌ و الجملة فعلیة

مزید ثلاثي (من باب تفعّل، و حروفه الأصلیة: ج م ع) - متعدًّ - معرب / مع فاعله جملةٌ فعلیة

3-

«یفرح قلبي کثیراً حینما أسمع تغرید هذا الطائر الجمیل علی أشجار بیتنا.»:

دلم بسیار شاد می‌شود هنگام که آواز زیبای این پرنده را روی درختان خانه‌مان می‌شنوم.

زمانی‌که آواز زیبای این پرنده را که روی درختان خانه بزرگمان است می‌شنوم دلم شاد می‌شود.

خیلی دلشاد می‌شوم هنگامی‌که این آواز زیبای پرنده را بر روی درخت خانه می‌شنوم.

وقتی که آواز این پرنده‌های زیبا را روی درخت خانه‌ام می‌شنوم، دلم بسیار شاد می‌شود.

4-

عین جملة تصف ما قبلها:

اللهم إنّی اعوذ بک من نفس لا تشبع.

الأخ الصدیق ینقذک من مصیبة الجهل.

سافرت الی القریة الّتی شاهدت صورتها ایام صِغری.

قل الحق و إن کان مُرّاً.

5-

«للکلام آداب یجب علی المتکلّمین أن یلتزموا بها و أن لا یجادلوا المخاطبینَ بتعنّت.» عیّن الترجمة الصحیحة:

گویندگان باید آداب سخن گفتن را رعایت کنند و نباید با مچ‌گیری با مخاطبان ستیز کنند.

سخن آدابی دارد که واجب است صحبت‌کنندگان به آن پایبند باشند و با مخاطبان نباید با مچ‌گیری گفت‌وگو کنند.

برای سخن آدابی است که باید هر گوینده‌ای آن‌‌را رعایت کند و با مخاطبان خود نباید با مچ‌گیری گفت‌وگو کند.

آداب سخن که لازم است گویندگان به آن عمل کنند این است که با مخاطب از روی مچ‌گیری ستیز نکنند.

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس چهارم | آزمون شماره 2295