شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 9892

خورشید چراغدان و عالم فانوس / ما چون صُوَریم کاندر او حیرانیم

اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را /  به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان / قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو

چو در عالم زدی تو آتش عشق / جهان گشته است هم‌چون دیگ حلوا

جهان متفّق بر  الهیتش /  فرو ماند، از کُنه (درون) ماهیتش

جهانی نهاده به کاووس چشم /  زبان پر ز دشنام و لب پر ز خشم

جهان دل نهاده بدین داستان / همان بخردان نیز و هم راستان

حکیم این جهان را چو دریا نهاد / برانگیخته موج از او تندباد