شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس یکم : نیکی | آزمون شماره 5572

آن یار کزو خانۀ ما جاي پري بود/سر تا قدمش چون پري از عیب بري بود

آن که مرا آرزوست دیر میسر شود/وین چه مرا در سر است عمر در این سر شود

چشم از خیل خیال تو از آن محروم است /که گذر می نتوان کرد ز دریا به شنا

تا دلم زان رخ گلگون غم چون کوه کشید/رنگ رخسار و تن زرد و نزار است چو کاه

نقض

قریب

واضح

گذارده

حالی به صواب آن لایق‌تر که در کارها غفلت کم رود و مهمّات را خوار شمرده نیاید.

گفتار با کردار برابر دار و روی حال خویش با دروغ گفتن سیاه مگردان که دروغ ضمیمه‌ی ضلال است.

از ابر کرم باران محبّت بر خاک آدم بارید و خاک را گِل کرد و به ید قدرت در گل از گل، دل کرد.

.آرزو دام تو است از دانه‌ی او نگر تا خود نگاه داری که هزار طاووس خرد بسته‌ی خویش گردانیده است